آغاز

الهی! تو خود شور و عشق به کمال رسیدن را در من نهادی و من رشد کردن را، برتر بودن را و به سعادت رسیدن را دوست می دارم و از شوق رسیدن به کمال و خوش بختی آکنده ام. این شوق چنان به حرکتم وامی دارد که حتی لحظه ای نمی توانم آرام بگیرم.

ای رحیم، ای مهربان! دستم را بنگر که به سوی تو بلند کرده ام تا دستگیری ام کنی. مگذار با چشم بسته قدم بردارم. مخواه که ندانسته و جاهل راهم را برگزینم. مگذار که از علم بی بهره بمانم؛ که عمل بی علم، بالی است شکسته که پرواز را نشاید.